Autorzy badają, jak Chiny zarządzają wybranymi formatami współpracy wielostronnej – m.in. China-ASEAN, Forum Współpracy Chiny-Afryka (FOCAC), współpraca z Europą Środkowo-Wschodnią oraz China-CELAC – i czy stosują jednolitą strategię, czy raczej dostosowują podejście do konkretnych regionów. Omawiane są cztery kluczowe praktyki chińskiej dyplomacji: wykorzystywanie siły narracyjnej, dyplomacja elit, wpływ na opinię publiczną oraz oddziaływanie gospodarcze.
Publikacja pokazuje, że podejście Chin jest w dużej mierze bilateralne i nieformalne, co pozwala utrzymać dominującą pozycję w rozmaitych formatach i korzystać z podziałów między partnerami. Sieci współpracy, z pozoru nieingerujące, w rzeczywistości wzmacniają rolę Chin jako głównej siły decyzyjnej. Książka porównuje relacje Chin z wybranymi krajami (m.in. Brazylia, Kambodża, Chile, Kenia, Polska, Serbia, RPA, Tajlandia) i odnosi te analizy do aktualnych napięć międzynarodowych, takich jak pandemiczny kryzys COVID-19, centralizacja władzy w Chinach czy wojna Rosji z Ukrainą.
Publikacja jest adresowana do badaczy stosunków międzynarodowych, polityki Azji, studiów nad Globalnym Południem oraz chińskich studiów politycznych i gospodarczych.
